Akt żalu (bardziej) doskonałego

W sytuacji kiedy nie możemy skorzystać ze spowiedzi świętej Kodeks Prawa Kanonicznego (kan. 960) wyraźnie wskazuje, że istnieją inne drogi pojednania. Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 916 uczy, że zawsze ilekroć istnieje poważna racja i nie ma sposobności wyspowiadania się, wtedy dla usposobienia duszy do stanu łaski wierny „jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”. Katechizm Kościoła Katolickiego w nr 1452 objaśnia, że „żal, który wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany żalem doskonałym lub żalem z miłości (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe”. Zawsze należy pamiętać, że uzyskane w ten sposób odpuszczenie grzechów jest związane z obowiązkiem ich wyznania podczas najbliższej możliwej okazji do spowiedzi, pod karą wpadnięcia na nowo w grzech śmiertelny, o ile taki zaistniał.

To przypomnienie jest balsamem dla zaniepokojonych stanem swojej duszy kiedy nie mogą skorzystać fizycznie z sakramentalnej spowiedzi. Świadomość tej możliwości może także uspokoić nasze skołatane serce kiedy korzystamy z komunii duchowej nie mogąc uczestniczyć fizycznie we Mszy św., a sumienie wyrzuca nam grzech śmiertelny.

Pokładajmy ufność w Bogu i z życiodajną nadzieją patrzmy w przyszłość pamiętają o słowach psalmisty: Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza. Alleluja i do przodu! Z tą ufnością w przyszłość, że wkrótce przyjdzie czas, iż spełnią się w moim osobistym życiu słowa Psalmu 122: Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pańskiego!